بسم رب الحسین
سلام ما به یاران بی ادعای ابی عبدالله(ع)… اربعین امسال هم مثل چندین سال گذشته خادمان ستاد مردمی اربعین در سیستان و بلوچستان، حسرت مشایه و زیارت ارباب را در دل‌های سوخته شان دفن می‌کنند تا ققنوس خدمت به زائران مظلوم پاکستانی از آن خاکستر غم‌بار به پرواز در آید. زائرهایی که مثل ماجراهای دوران خلافت عباسی که زیارت اباعبدالله(ع) به قیمت دادن یک دست یا پا امکان‌پذیر بود، از جان و مال و همه هستی شان می‌گذرند و قدم در این مسیر چند هزار کیلومتری می‌گذارند. و حقا اعتقاد داریم نوکری و پاداری این زائر دل‌سوخته، مایه خرسندی ویژه ارباب مان است. واقعا ما چه کاری در این دنیا داریم به جز جلب رضایت مولایمان؟ از بدو تولد که شیر آمیخته با اشک روضه در کام مان ریخته شد تا کنون که هر چه داریم از لطف و عنایت آن جانِ جهان است. هر که دارد هوس شور و نوا؛ همان شور و نوایی که در چهره نجیب و رنجور و دوست داشتنی زائر پاکستانی موج می‌زند، بسم الله…